分节阅读 92（1 / 1）

知道，在草原，银子可不常见。atragtatragtaansaansaansaans得了大便宜，马尼德又往西走了很远，换回来不少西域产品，香料，葡萄干等等稀奇物品。再回长安时，带出去的酒仙酿竟然还有一车atragtatragtaansaansaansaans在长安，马尼德将换回来的塞外之物，变成银钱。进了不少长安生产的工具，又买了不少车辆，一齐运到了四川。到四川，用这些牛羊，西域之物，长安工具，又换蜀锦。顺流而下，过湖广，到江南，一日千里。atragtatragtaansaansaansaans钱换成货，货换成钱，低价入，高价出，由于马尼德每一次进的货都要留下十分之一不卖出去，在江末上岸之后，已经是五六百辆大小车辆了。atragtatragtaansaansaansaans再北上，闯淮河，过齐鲁，渡黄河，来到沧州之时，便是大雪纷飞之日，总算是完成了和徐清的承诺了。atragtatragtaansaansaansaans到了沧州，又是不同。一开始，马尼德发现这里的商队明显多一些。要知道，平日里，这大雪天根本不可能有什么商队。除非，除非这沧州有大商机其实吧，马尼德这次还真想错了，他看见的那些商队，不过是被刘义他们一闹，而留下来的商队罢了。atragtatragtaansaansaansaans进入城之后，马尼德才“恍然大悟”，沧州商队的数量多，原来是因为这里的关税已经全部免了。马尼德大于徐清竟然敢如此逆时而行，公然重视商业。atragtatragtaansaansaansaans可免了这些税，官府可就少了一大笔收入了，这些钱，徐清从哪里补足呢atragtatragtaansaansaansaans不过马上，马尼德就知道了徐清的办法，也就是增值税。增值税到了民间，叫法已经有了不同，有的人叫抽价法，有的人叫做增价税，有的叫差税法，不一而足。但名万千，法不变，徐清改收的增值税，得到了商人们巨大的拥护。atragtatragtaansaansaansaans马尼德最为精明，当然看得出这种新的税法里的奥妙。这种新的税法，把税收的成本和商业的风险间接的分出了一部分买家，不再让商人那么畏手畏脚了。到了沧州城，马尼德按照普通商人那般走了一套程序，每走一步，都不住的惊叹设计这套规矩的人，也就是他的恩人，徐清。atragtatragtaansaansaansaans在这一路上，马尼德格外的运气好，经常能赚到平日的好几倍利润。钱多了之后，他也想过要卷这钱货跑路的，可一天忍着，两天忍着，忍过了那一把冲动，看着钱越来越多，马尼德反而不在意了。一股子在商业上证明自己的欲望，蓬勃生长atragtatragtaansaansaansaans卖了大部分货物，马尼德打听到了徐清乡下的庄子，带了剩下的各地特产，就来交差了。atragtatragtaansaansaansaans趁着徐清还在和小爷荀雪儿大被同眠之时，马尼德把徐清门外的雪都清理掉了。由于没看见徐清家里炊烟升起，马尼德知道徐清还没起床，不忍打扰，于是恭恭敬敬立在门外。atragtatragtaansaansaansaans老天不怜惜人，雪照样的下，不多时，马尼德的身上已经积了一层白雪。马尼德的下人想要把他叫回去，奈何马尼德这次十分执拗，完全没了商人的理智，坚持不进马车躲风雪。atragtatragtaansaansaansaans徐清起床，照常要刷牙，站在屋里面，往门外一看，十分好奇地道：atragtatragtaansaansaansaans“咦谁在这里弄个雪人”atragtatragtaansaansaansaans再过了一会儿，徐清睡意消失了，又一看：atragtatragtaansaansaansaans“吓，这莫不是个人吧”atragtatragtaansaansaansaans徐清忙叫下人把外面那个“雪人”扛了进来，若不是马尼德自己低低的说了句，“草民马尼德拜见刺史”，徐清肯定不认得他了。说完之后，马尼德就睡过去了。atragtatragtaansaansaansaans持汤沃灌，让马尼德转醒回暖之后，徐清才定睛看了清楚他。商人不允许穿绢，于是商人们就转而在皮草上下手。此时的马尼德深檐暖帽，身穿貂鼠皮袄，獐皮窄靴，比起徐清还要富气半分，与当初徐清救下的那个瘦弱男子完全不同，也难怪徐清认不出。atragtatragtaansaansaansaans“草民马尼德拜见刺史大人”马尼德要翻身起来给徐清行礼。被aansaansaansaansaansaansaansaansaansaansaansaansaansaans徐清一把拦住：atragtatragtaansaansaansaans“勿多礼，你怎么在门外傻站着啊，不知道敲门进来。”atragtatragtaansaansaansaans“我怕打扰刺史大人睡觉”马尼德愧疚万分。atragtatragtaansaansaansaans“还叫刺史大人呢”徐清鄙视的看了一眼马尼德，让他不要那么生分。atragtatragtaansaansaansaans“主主公”马尼德猜了一个称呼。atragtatragtaansaansaansaans“叫我老板吧，哦不，老总吧”徐清说完，自己也忍不住了，哈哈大笑。atragtatragtaansaansaansaans“老总”atragtatragtaansaansaansaans“哎”atragtatragtaansaansaansaans几天之后，沧州城里的百姓之间，多了一个可以用来教训子弟的故事，这个故事的名称叫做“徐门立雪”。atragtatragtaansaansaansaans马尼德的到来，总算是给了徐清在这无聊的冬季一些调剂。徐清帮他在沧州城落了户，并且帮他加入了沧州商会，经过徐清的操作，马尼德一下成了沧州商会外跑的总负责人，负责在全唐各地行商。atragtatragtaansaansaansaans此事完了，又重归寂静。雪，继续一丝不苟的下。atragtatragtaansaansaansaans荀雪儿的肚子，也一天天大起来了，现在走路都已经要人扶着了。徐清看那肚子的规模，心道，莫不是我一枪打中了两个atragtatragtaansaansaansaans小月，也在徐清日日夜夜的滋润之下，变得愈加成熟诱人。好在徐清每次做事，都会留那么一线，给小月“逞一逞口舌之利”的机会，所以小月还没怀上。不然，徐清又要开始过“独坐空房”的生活了。atragtatragtaansaansaansaans日子平淡，没有娱乐，徐清便上午看书，下午给荀雪儿小月讲故事，从孔雀东南飞，讲到西厢记，再到红楼梦，每个故事总让她们感动的死去活来。atragtatragtaansaansaansaans晚上，徐清总要架一口小锅，将些